Over Poetins heilige machtsdromen

Geef een reactie

[ Ik link een paar twitterberichten om het eenvoudig te houden. Ik ga niet mijn blog herstarten  en het echte leeswerk moet u dus zelf doen, maar vond dit interessant  genoeg en dicht genoeg bij mijn Niet Naar Santiago verhaal, om er toch op te wijzen ]

Het is nu tien dagen geleden dat Rusland Oekraïne binnenviel en de analyses zijn overal en in veelvoud. Wees gerust, ik zal mij niet aan een eigen analyse wagen, maar er is een opvallende rode draad die die analyses verbinden met wat ik in Niet Naar Santiago poneerde, nu bijna twintig jaar geleden, naar aanleiding van de Amerikaanse republikeins conservatieve inval in Irak. Weliswaar had de VS een aanleiding (9/11) maar als casus belli was dat zeker niet hard, integendeel er zijn meer vragen dan antwoorden.

Ik constateerde, dat de conservatieven van de VS bezig waren hun rechtse neoliberale filosofie vorm te geven onder verwijzing naar het christendom, de christelijke basis en (later) met steun van extreem rechts, dat met klassieke uitingen van kruisen andere christelijke symbolen aanhaakte bij die politieke hoofdstroom. Voor de Amerikaanse politiek betekende dat de steun van vooral de Amerikaanse Evangelische kerken. Op dit moment is dat wat ondergesneeuwd maar onder Trump waren die verschijnselen nog heftig aanwezig zie b.v. Apocalyptic Christianity in the State Department? of Donald Trump: The End-Times President. Ik heb er meerdere blogs aan gewijd. De Roomse kerk ging in eerste instantie mee maar onder Franciscus haakte die af.

Toch gaat het boek Niet Naar Santiago en Weer Terug in hoofdzaak over de opbouw van de hypothese dat de kerk door de eeuwen heen de steun van de staat heeft gezocht en de eigen steun aan de staat heeft gegeven. Een twee-eenheid bouwend, een eeuwige band. Ik bouwde de hypothese op rond de geschiedenis van Frankrijk maar eenzelfde verhaal zou geschreven kunnen zijn rond Duitsland of Italie. Sinds het jaar nul is politiek religie en omgekeerd.

En nu dus de inval van Rusland in Oekraïne.

Conservatieve heersers (Poetin in dit geval) en de kerk (Russisch Orthodox in dit geval) werken samen en steunen elkaar om te komen tot een herstel van de eeuwige band tussen het groot Russische rijk, door God geschapen en gesteund, en de Russische orthodoxe kerk. U kunt  met de tweets die hieronder gelinkt zijn ruim van acquit.

Realiseert u zich, dat hetzelfde proces in onze westerse samenleving speelt, ik verwijs hiervoor naar mijn boek en mijn blogs over dat onderwerp.

Beatrice de Graaf wijst hier op en dat is interessant. Een student van haar (Niels Drost, nu bij Clingendael) publiceert hierover.  Het is vooral ook interessant om te zien dat de Westerse beschaving dezelfde techniek gebruikt als de Russische en waarschijnlijk is deze techniek (het verbinden van wereldse macht met religieuze macht) universeel.

Ik had gedacht dat het voorbij zou zijn maar zolang mensen goedgelovig blijven – verwar dat niet met spiritueel – geloven ze alles wat het verbond tussen kerk en staat produceert. Of het nu uit het westen of uit het oosten komt.

Geef een reactie