Uit ‘We’ll always have Paris‘, het blog van Raymond van den Boogaard :
De regering Trump wil ‘regime change’ in Europa
Mooi blog van van den Boogaard, in de context van dit blog (en bevat meerdere prachtige blogs trouwens, lees daar rustig verder en vergeet het mijne haha…).
Toch maar weer een post(je): op Sargasso.nl verscheen een artikel met de titel Fascisme, in onze tijd? Vooral dat vraagteken. Het is een stuk van Erik Jurgens van het Montesquieu Instituut waarin hij de analyse van Amerikaanse Harvard-hoogleraar Robert Paxton beschrijf, neergelegd in “The Anatomy of Fascism” , dat is op zich interessant. Tot het moment dat Jurgens schrijft:
[…] Raymond Aron suggereerde al in 1944 dat ‘fascistische’ bewegingen de plaats innemen van de eerder zo dominante godsdienst, dus ‘seculiere godsdiensten’ zijn. Net zoals bij ons het einde van de Verzuiling daarvoor ruimte bood.
En die visie blijkt dus veel te beperkt.
Op 26 december was er een tweet van een Oekraïner, Anton Gerashchenko, die zich omschrijft als :
Ukrainian patriot. Advisor to the Minister of Internal Affairs of Ukraine. Founder of the Institute of the Future. Official enemy of Russian propaganda
Die tweet zegt :
Russian pope says that “a warrior’s death is better than any other.” He said it’s better to die with weapons in hands than “choke on your vomit” or “fall from a roof while taking a selfie.”
Op 13 november 2022, werd het boek Over gewone mensen in een ongewone tijd door Ria Rottier gepubliceerd.
Ja, u heeft het goed geraden, de auteur is mijn zus.
En, full disclosure, het boek gaat over de geschiedenis van het gezin waar wij uit voortkomen, dat wil zeggen de geschiedenis van mijn vader en mijn grootvader. Het verhaal is een halve eeuw van mijn vader om de titel van Geert Mak’s boek maar te parafraseren: het gaat over de periode van 1910 tot 1954.
Mijn vader werd geboren in 1921 en stierf in 2014.
Mijn grootvader werd geboren in 1886 en stierf in 1974.
Over gewone mensen in een ongewone tijd
Toen mijn grootvader in 1910 naar Nederlands-Indië vertrok om er als tabaksplanter te gaan werken werd een reeks gebeurtenissen in gang gezet, tegen de achtergrond van twee wereldoorlogen, die de familie van Nederland naar Nederlands-Indië, terug naar Nederland, naar Frankrijk en weer terug naar Nederland bracht.
Uiteindelijk werd de hele familie (inclusief de ooms en tantes, pleegkinderen) volledig uit elkaar geslagen waarna iedereen met meer of minder succes als individu zijn weg door de veranderde samenleving probeerde te vinden. Wij – mijn zus en ik – noemen het wel eens een ontheemde familie: weinig achtergrond en neven en nichten die als losse individuen door het leven hobbelen.
Het is weer tijd voor een kort blog met enkele aandachtspunten.
Op 16 juni 2022 ontving ik een mail van de Koninklijke Bibliotheek dat deze website vanaf 16 juli 2022 zal worden gearchiveerd en duurzaam zal worden opgeslagen. De argumentatie is:
[ Ik link een paar twitterberichten om het eenvoudig te houden. Ik ga niet mijn blog herstarten en het echte leeswerk moet u dus zelf doen, maar vond dit interessant genoeg en dicht genoeg bij mijn Niet Naar Santiago verhaal, om er toch op te wijzen ]
Het is nu tien dagen geleden dat Rusland Oekraïne binnenviel en de analyses zijn overal en in veelvoud. Wees gerust, ik zal mij niet aan een eigen analyse wagen, maar er is een opvallende rode draad die die analyses verbinden met wat ik in Niet Naar Santiago poneerde, nu bijna twintig jaar geleden, naar aanleiding van de Amerikaanse republikeins conservatieve inval in Irak. Weliswaar had de VS een aanleiding (9/11) maar als casus belli was dat zeker niet hard, integendeel er zijn meer vragen dan antwoorden.
Het onderwerp van geschiedenis, menselijke contacten en religie blijft boeien en ik kom zo af en toe wat tegen.
Linkjes met een korte toelichting waarom ik die interessant vind, zal ik hier in mijn nieuwe, uiterst onregelmatige, blogstijl toevoegen.
Dit is het laatste bericht op dit blog, wellicht met uitzondering van nog wat literatuurlijstjes. Ik stop er mee. Niet omdat er niets meer te zeggen zou zijn over Kerk en Conservatisme, over de tocht die niet naar Santiago moet gaan, maar simpelweg omdat ik er genoeg van heb. Er zijn belangrijker dingen in het leven, een weerstation met bosbrandwaarschuwing is er een van.
Ik las vanochtend een tweet die mij terug bracht naar 2003, naar Langres. Naar waar mijn tocht, die Niet Naar Santiago zou gaan heten, echt begon. Al realiseerde ik me dat eigenlijk pas later.
Van 31 maart 2003 tot begin oktober 2003 liep ik mijn grote wandeling, La Grande Randonnée, naar het zuiden. Ik had geroepen, dat ik wellicht naar Santiago zou gaan maar dat ik net zo makkelijk een andere kant op zou kunnen lopen. Ik was vertrokken zonder doel, zonder richting. Na een lastige start en de moeilijke Ardennen kwam ik in Noord-Frankrijk aan. Van Sedan tot Langres, liep ik in de vallei van de Maas. Bij het bestijgen van het plateau van Langres verlaat ik die vallei en ga over de waterscheiding naar Langres. Die waterscheiding is het echte onderscheid tussen het Rheinische noorden en het Mediterrane zuiden. Frankrijk begint bij Langres.
Sinds 13 augustus – sinds een week dus – is La Croix International bezig met een voorpublicatie van een boek van Nicolas Senèze, permanent special envoy of “La Croix” in Rome: How America wanted to change the pope. Het wordt 4 september gepubliceerd bij Bayard Publishing.
(meer…)
@Ghurabalbayn,
Dag Wim,
Dank je. Ja de site blijft gewoon bestaan.
Al was het alleen maar als naslagwerk voor mezelf.
Groet, Hans
Ik vind het wel jammer dat je gaat. Laat je de pagina nog wel bestaan, zodat ik nog eens kan terugkijken?